Η Αναγκαιότητα μιας Ολιστικής Προσέγγισης για τη Διαχείριση των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων

Εισαγωγή
Η διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ) δεν αποτελεί απλώς ένα ζήτημα χρηματοοικονομικής πολιτικής, αλλά έναν καθρέφτη των διαρθρωτικών αδυναμιών που χαρακτηρίζουν το σύγχρονο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 έως τις επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα, η διαχείριση των ΜΕΔ έχει εξελιχθεί σε έναν μηχανισμό που αναδιανέμει πλούτο από τις κοινωνικές ομάδες προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, υπονομεύοντας θεμελιώδεις αρχές δικαιοσύνης και κοινωνικής συνοχής.

Ιστορικό υπόβαθρο:
Η κρίση αυτή δεν αναπτύχθηκε τυχαία. Η ιεροσυλία της αποσύνδεσης του δολαρίου από τον κανόνα του χρυσού το 1971 για τον ιδιοτελή σκοπό υποστήριξης του δολαρίου μετά από τον πόλεμο του Βιετνάμ σηματοδότησε την απαρχή μιας νέας εποχής χρηματοοικονομικής καινοτομίας, όπου η μόχλευση και τα παράγωγα προϊόντα πήραν κεντρική θέση. Η σταδιακή αποδόμηση του Κεϋνσιανού μοντέλου και η υιοθέτηση της μονεταριστικής λογικής των καταστροφέων της πλανητικής ισορροπίας, Hayek, Friedman, της ομάδας τους Mont Pellerin και των σύγχρονων ακολούθων τους, Fukuama, Rodrik, Scwab κλπ θεμελίωσαν ένα νέο παράδειγμα, το οποίο κορυφώθηκε με την κατάργηση του Glass-Steagall Act και την απορρύθμιση των τραπεζικών δραστηριοτήτων.

Η σύγχρονη οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα διαμορφώνεται από μια σειρά κρίσεων που αλληλοτροφοδοτούνται και ενισχύονται μεταξύ τους. Οι ίδιες διαρθρωτικές αδυναμίες και πολιτικές επιλογές που δημιούργησαν την κρίση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) έχουν συμβάλει στην εμφάνιση και ενίσχυση παράλληλων κρίσεων:

Επισιτιστική κρίση: Διατάραξη εφοδιαστικών αλυσίδων και επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη διαθεσιμότητα βασικών αγαθών.

Κοινωνική κρίση: Διεύρυνση των ανισοτήτων, αποδυνάμωση της μεσαίας τάξης, και επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

Οικονομική κρίση: Υπερχρέωση, αποεπένδυση, και διαρκής ανακύκλωση κεφαλαίων σε μη παραγωγικούς τομείς.

Ενεργειακή κρίση: Εξάρτηση από ολιγοπωλιακές αγορές και αποτυχία σχεδιασμού βιώσιμων ενεργειακών πολιτικών.

Γεωπολιτική αστάθεια: Χρηματοπιστωτική ανασφάλεια και ανισορροπίες που εντείνουν διεθνείς εντάσεις….. Διαβάστε περισσότερα…