στη μνήμη του …

….και σεις με τις παράτες σας τις κρύες,….

με τα υπέρ βωμών και εστιών …και

τα έως εσχάτων,

τ’ αυτιά μας θρυμματίσατε….,

το βίο μας αλωνίσατε….,

και πάει…

σ’ αυτό τον κόσμο, όπου χάθηκε η ξεγνοιασιά…

κι η ανύποπτη ματιά μες στο σκοτάδι…

Αλέκος Βαρδάκης, 1978